Column Frank Vijg: Feyenoord houdt van Van Geel

Feyenoord staat na vijf wedstrijden met zestien punten op de tweede plaats van de Eredivisie. In eerste instantie met bedroevend voetbal en een trainer, die moeilijke keuzes uit de weg leek te gaan. Maar inmiddels zien we de eerste tekenen van beter voetbal en gaf Giovanni van Bronckhorst duidelijkheid door Immers, Toornstra, Botteghin, Kazim en Bilal op een zijspoor te parkeren. Heeft Martin van Geel daar nu net zo’n groot aandeel in als hij zou hebben gehad in een sléchte competiestart?

Een aantal ‘vrienden van Feyenoord’ trok vóór de competitie een eindstreep: nóg een slechte competitiestart en de technisch directeur kon, wat hen betreft, zijn biezen pakken. Ik sluit niet uit dat het daadwerkelijk zo was gelopen. Het sentiment in de ‘vriendengroep’ was aan het omslaan en hun invloed is groter dan zou moeten.

Glanzende beoordelingen

Martin zélf vindt vooral dat hij het uitstekend doet. Glanzende beoordelingen door zijn bazen onderschrijven dat. Het uitventen van zijn conduitestaat is routine geworden: ‘Sinds mijn entree heb ik voor 70 miljoen euro verkocht en voor 19 miljoen euro gekocht.’ 51 miljoen euro winst. Enkele Vrienden van Feyenoord betwisten de hoogte van die bedragen en omdat Feyenoord geen openheid geeft over individuele transfersommen is het niet te controleren, maar zelfs al zou het tien miljoen overdreven zijn, is het nóg een gedenkwaardig resultaat.

Verder wijst Van Geel op de eindrangschikkingen sinds zijn komst: 2e, 3e, 2e en 4e, tot vorig jaar met de 5e spelersbegroting van de Eredivisie. In de jaren daarvoor werd Feyenoord 6e, 8e, 4e en 10e. In de laatste transferperiode werd tien miljoen euro winst geboekt en een betere selectie dan vorig seizoen samengesteld.

Weerstand

Dat lijkt een doorslaggevend tegenwicht ten opzichte van Verhoek, Singh, Goossens, Vormer, Bakkal, Armenteros, Kazim, Boulahrouz, Wilkshire, het salaris van Mathijsen, de falende scouting en de aanstelling, het contractverlengingsaanbod en het te lang uitgestelde ontslag van Fred Rutten. Maar dat is het niet voor betrokkenen, die gewend zijn om te winnen. Kampioenen, cupwinnaars, geslaagde zakenmensen, dat soort volk. In die kringen oogst Van Geel met zijn ‘ik-doe-alles-heel-goed-show’ blijkbaar meer weerstand dan respect, vooral omdat hij nog niets heeft gewonnen, terwijl dat voor hen het enige doel is in een topsportorganisatie. Bijvoorbeeld in het laatste seizoen onder Koeman was schaamte over de 35 verliespunten (en het wéér missen van titel en Champions League) volgens hen logischer geweest dan trots over de tweede plaats. En dat wordt dan weer gelinkt aan het niveauloze gehannes met de jaarlijkse doelstellingen.

Moeder Van Geel

Daar gebiedt de eerlijkheid bij te zeggen dat ik nog nooit iemand met veel sympathie over Martin van Geel heb horen spreken. Is dat nou de onrechtvaardige bron van de inhoudelijke kritiek of komt dat er nog eens bij? Ik heb daar wel een nieuw inzicht in opgedaan. Kort geleden, in een enigszins informeel gesprek met van Geel. Opeens ging dat gesprek over zijn familie. En hoe belangrijk het voor hem is om elke week zijn moeder te zien. Sindsdien kan ik die gedachte niet goed uit m’n hoofd zetten. Dat er iemand is, die net zo van Martin van Geel houdt als ik van mijn drie jongens. En ik hóór het moeder Van Geel zeggen, net voordat ze hem een kus geeft en zegt dat hij zijn jas goed moet dichtknopen omdat het buiten alweer flink koud wordt: ‘Laat ze maar praten, wij weten wel beter en ik ben heel trots op je.’ Dat levert Feyenoord vooralsnog geen prijzen op, maar als je moeder, je algemeend directeur, je voorzitter van de raad van commissarissen en een groot deel van het legioen dat maar blijft zeggen, kan ik me wel voorstellen dat je het zelf gaat geloven…

(Bron: rijnmond.nl )