John de Wolf werd in de zomer van 1989 overgenomen van FC
Groningen, waar de Schiedammer in de tweede helft van de jaren 80 een
reputatie had verworven als een keiharde centrumverdediger. Hij begon
zijn Feyenoord-carrière echter met een zware blessure, zodat hij pas in
het najaar van 1990 zou debuteren voor de Stadionclub. In de jaren die
volgden groeide de onverschrokken verdediger uit tot het icoon van de
wederopstanding begin jaren negentig.

De Wolf was de natuurlijke leider van een team dat op strijdlust en
inzet vier bekers en een landskampioenschap wist te winnen. Samen met
Henk Fraser vormde De Wolf een duo dat de herinnering aan Laseroms en
Israel deed herleven. De Wolf bracht het op basis van zijn sterke spel
bij Feyenoord zelfs tot in het Nederlands Elftal en speelde zes
interlands. Zijn populariteit onder de supporters kende geen grenzen,
er ontstond een ware cultus rond De Wolf. Niet alleen vonden zijn
kapsel en zijn stoppelbaard in Rotterdam grif navolging, er was zelfs
iemand die een levensgrote beeltenis van De Wolf op zijn rug liet
tatoeeren. De Wolf zette persoonlijk een handtekening onder het
portret.

Een smet op zijn carrière vormt het zogenaamde kaartincident. De Wolf
speelde tijdens een trainingskamp van Oranje voor het WK van ’94 vals
bij een potje kaarten, waarvan onder andere vriend en clubgenoot Rob
Witschge het slachtoffer werd. Het had een negatief effect op de sfeer
bij Feyenoord en speelde een rol bij zijn besluit om eind ’94 te
verkassen naar het Engelse Wolverhampton Wanderers. De Wolf kwam later
nog uit voor VVV en Helmond Sport en beleefde daarnaast een kort
avontuur in Israel.

 

 

28-10-1990	Competitie	Uit	FC Twente	1 – 1

03-11-1994	Europa Cup 2	Uit	Werder Bremen	4 – 3
20-10-1994	Europa Cup 2	Thuis	Werder Bremen	1 – 0
29-09-1994	Europa Cup 2	Thuis	Zalgiris Vilnius	2 – 1
15-09-1994	Europa Cup 2	Uit	Zalgiris Vilnius	1 – 1
03-11-1993	Champions League	Thuis	FC Porto	0 – 0

10-05-1992	KNVB Beker	Thuis	Roda JC	3 – 0